# 141, The last unicorn

Osobom czytającym moje ostatnie notki wydawać by się mogło, że jeśli chodzi o mnie i moje Słoneczko wszystko jest niemal idealne. Nie ma rzeczy idealnych, nie ma ludzi idealnych. U nas też idealnie nie jest. Zdarzają się nieporozumienia, konflikty, niepotrzebne nerwy czy sprzeczne zdania. Oboje jesteśmy bardzo uparci. BARDZO. I każde z nas często stara się postawić na swoim. Najczęściej to ja ustępuję. Z jednej strony zdaję sobie sprawę, że niedobrze, że tak robię, bo na zbyt wiele Jej pozwalam i może się zdarzyć w końcu, że przestanie się z moim zdaniem liczyć. Z drugiej strony jednak, kiedy widzę jak się gniewa, denerwuje niepotrzebnie zupełnie... boli mnie serce. Nie chcę by była smutna czy zła. Nie chcę się z Nią kłócić. Jestem bardzo spokojnym i ugodowym człowiekiem. Zwłaszcza jeśli chodzi o Nią. Za bardzo mi na Niej zależy. Nie chcę Jej stracić... Mam tylko nadzieję, że Ona też będzie szła na pewne ustępstwa, a nie zawsze będzie takim uparciuszkiem...

Czas poświęcić kilka słów przyjemniejszym tematom :) Mianowicie - marzeniom. Niemal każdy z nas chyba ma marzenia. Ja i Ona również. Zarówno razem jak i każde z osobna. Ostatnio kilka razy rozmawialiśmy na temat domu/mieszkania. Oglądaliśmy gazety z wystrojami wnętrz, komentując co się nam podoba, a co nie. Mówiliśmy sobie co chcielibyśmy widzieć, jak mieszkać, gdzie mieszkać... Rozkład pomieszczeń w domu, kolory ścian i meble też omówiliśmy :) Aż mnie naszła ochota na zwizualizowanie tego, o czym mówiliśmy... Czas przypomnieć sobie nieco program do projektowania domów i wystroju wnętrz i trochę się nim pobawić. Ale to dopiero w wolnej chwili. Zobaczymy co z tego wyjdzie... jeśli coś ciekawego, może nawet efekty zamieszczę na blogu :)

A tymczasem... czas wracać do mojego Kochania... jeszcze tylko jeden dzień... W poniedziałek moje Słoneczko idzie na szkolenie, potem przyjedzie coś zjeść, zabrać rzeczy i wróci do domu. Mógłbym z Nią spędzać każdy dzień. Nie tylko wolne od zajęć. Po raz pierwszy miałem okazję być pożegnanym pocałunkiem przed wyjściem na uczelnię, po raz pierwszy towarzyszyła mi w codzienności... I było to bardzo przyjemne. Ale niestety czas powrócić do codzienności w mniej przyjemnym wydaniu i znowu odliczać dni do weekendu. Choć tym razem, odliczanie będzie o jeden dzień krótsze... :)

moje_antidotum

01 marca 2005 o 17:54

Jeszcze 3 dni do weekendu... Pozdrawiam :)

kobieta zamężna

28 lutego 2005 o 07:58

przynajmniej nuda sie nie wkradnie :)

alexbluessy

27 lutego 2005 o 13:43

u mnie też tak jest... tylko, że staramy się każde po trochu ustępować... nie można się zadręczać, bac się... trzeba wierzyć. a ludzie muszą się docierać przeciez...

o_t_e

27 lutego 2005 o 11:16

... a wszystko za sprawą spodni, które wczoraj zakupiłam, a które to zupełnie nie podobają się Mojemu Kochaniu... w innych sprawach czesto wrecz wymuszam abyś to Ty podjął decyzję... boś Ty facet nie pantoflarz:)... a że jestem złośnica... no cóż... ktoś złości się, żeby ktoś mógł dać upust swojej anielskiej cierpliwości... a i tak Cie Kocham ... a w spodniach wygladasz mmm:) i dobrze o tym wiesz:)...

*linka*

27 lutego 2005 o 10:37

Hmmm :). Niesamowite. Dokładnie taką samą notkę mógłby napisać Sebastian :>. Niestety my też jesteśmy bardzo uparci i przez to często dochodzi do nieporozumień, bo jedno chce przeciągnąć na swoją stronę i przekonać do swoich racji drugie. Tak właśnie dochodzę do wniosku, że to zazwyczaj on ustępuje, co niespecjalnie się mu podoba. Kiedyś nawet otwarcie naskoczył na mnie, że zawsze robimy tak, jak ja chcę i czemu ja nie mogę raz ustąpić i postąpić tak, jak on sobie życzy. Właściwie to nie wiem, dlaczego tak się dzieje, ale tak właśnie to wygląda. W każdym razie wiem jedno - na pewno nigdy nie przestane się liczyć z jego zdaniem. I Tobie z pewnością to też nie grozi. W końcu ona na pewno nauczy się iść na pewne ustępstwa. Bo tak też nie można, żeby zawsze było tak, jak ona sobie życzy :). Umiejętność znajdowania kompromisów jest bardzo ważna :). Wystarczy chcieć i trochę się opanować, zrezygnować raz na jakiś czas :P z upierania się przy swoim i

carnation

27 lutego 2005 o 10:16

ja wlasnie mam okazje projektowac prawdziwe mieszkanie, nie wirtualne. Moj chlopak ma swoje mieszkanie, ktore poki co jest w remoncie, ale juz niewiele zostalo. No i ja zostalam mianowana glownym dekoratorem :)

M_agdusi_a

26 lutego 2005 o 23:57

Wiesz co nikt nie jest idealny dlatego też nie jest idealnie...ale widzę, że jest dobrze...Co do domu....to ja mam zamiar w wakacje trochę popracować nad projektem mojego wymarzonego domu...tylko, że ja mam zamiar mieszkać w tym domu sama i to będą tylko moje marzenia...Pozdrawiam...:)

InnaM

26 lutego 2005 o 23:40

Dwa uparciuszki?:) Pasujecie do siebie!:D

ambiwalencja

26 lutego 2005 o 23:35

Dokładnie nigdy nie jest idealnie.. ale to bardzo dobrze.. bo tzw idealne związki o ile w ogole takie istieją to po jakimś czasie się rozpadają .. własnie dlatego że nie bylo zadnych sporow.. a po jakims czasie staje sie monotonnie i nudno.. troche chaosu we wszytkim potrzeba.. zeby wlasnie potrafic sobie radzic ze wszystkim razem..

The last unicorn

Linki

# 141

Dodaj komentarz